शुक्रवार, ३० डिसेंबर, २०२२

My Fitness Year 2022

Fitness Year 2022

~Amit Kalekar
31st December 2022 (Do like and comment!)

In the worst ever pandemic of this century, I contracted Covid 19 infection twice in a span of one year. This impacted my stamina and my lung capacity. I was feeling low, both physically and mentally. I therefore decided to choose the year 2022, as my 'fitness year' to boost myself up.

Cycling: 
I started off 2022 with cycling. I cycled 73 km on 26th Jan, my longest ever ride. (73 km to commemorate our 73rd Republic day). My ride route was from home in Kothrud to Bhor road and back through Pune- Satara highway, making it 36 km one way. Passing through the new Katraj tunnel was a thrilling and fulfilling experience!



The kick-off cycle event was then followed by many more cycling rides with good consistency till May 2022. I rode with two popular and enthusiast cyclist groups and enjoyed even more. One memorable route this year was from my home (Kothrud) to Sinhagad base and back – a 50 km ride. 

Another route that I love riding on, is the necklace route. It is Kothrud-Paud road - Chandni chowk - Bavdhan - Panchvati - Yashada - University - Chatushrungi - Balbharti - Nal Stop - Kothrud. I also cycled to some of my friends and family’s places in Pune in various areas on a few Saturdays. E.g., to Pimpri, Kondhva etc. I even cycled to my office in Hinjwadi a couple of times which is a 20 km ride one way.




Running: 
I started running consistently again this year – I had discontinued running due to the pain in my left knee. I ran 15 km which was my longest ever single-stretch run😊.  It was awesome, and the best part was that I didn't feel fatigued after the run.

It did a few 10Ks, and many 5Ks later, especially on ARAI hill. This May I had a wonderful time running a 5km stretch in Amboli. I didn't participate in any of the official running events this year and focused on my practice. I am planning to participate in running events in 2023.


Walking:
My doctor suggested me to have an early dinner (by 8 p.m.) and a walk after it, to help me with digestion. So, I started daily walks after dinner. In addition to these, I even walked in the morning for 30-60 minutes at least two days a week. I completed my longest single-stretch morning walk of 10 km in 1 hour 40 minutes! At the end of June 2022, I walked as a part of the Wari procession on the Pune - Saswad route. Even though I couldn't reach Saswad, I managed to walk 17 km (till Uruli Devachi).





Swimming:
Unfortunately, I couldn't swim much this year. However, I did manage a 2 km single stretch swim during our office picnic arranged by me for the team of @65 members in Kunjwan resort, in the scenic Bhor area.


Trekking:
Trekking has always been my passion. This year I re-started Sinhagad treks May onwards. Since then, May to December, I conquered this beautiful fort 18 times. I met and befriended a few great people during my treks! I just regret not starting this awesome activity earlier. Why did I wait till May??? Now I do it almost every Thursday, as there is a bus from near my home, till the Sinhgad trekking base and is really very convenient for me. I start from home by 4:55 AM and reach back home by 8:45 AM in mere 100 rupees! On the last day of the year, I trekked Sinhgad again, to celebrate the year end in a wonderful way! 







On the 1st Saturday of November 2022, I trekked the dream fort, Rajgad. It was with my office group, dedicatedly formed for fitness related activities. It was very nicely arranged! I wandered on this huge fort and enjoyed the place thoroughly.


I managed to take a look at fort completely this time, which I had missed during my last Rajgad trek way back in 2009, mainly the Bale-killa. Apart from Sinhgad and Rajgad, this year I trekked Malhargad (or Sonori fort), the last built fort in the Hindwi Swarajya of the great Shivaji Maharaj. The fort is in Saswad, an easy and scenic trek that was made even more wonderful with the company of a couple of enthusiast friends. The trek ended with a delicious plate of misal, Shakuntala missal (very popular), for breakfast.


To support all of my activities, I started morning yoga at home. Without that, you just cannot sustain the long rides and treks! I have a good habit of sleeping by 10 PM since childhood, owing to my mom. I just continued it.


And yes, very important, the diet part. I soak a handful of almonds-groundnuts-chana dal every night, to be consumed early morning. Also, 2 boiled eggs are a must every morning. I reduced on sugar intake, started having less oily and outside food, and consumed more fruits.

The outcome? The cruel weighing scale that was touching 80 kg, is now at 74! Friends now call me leaner than ever. I consider 2022 as a much fulfilling year towards my fitness. Hope I'll keep up the same in 2023 too, with even more and consistent long routes for cycling, running.

शनिवार, ५ नोव्हेंबर, २०२२

राजगड ट्रेक 2.0

राजगड 2.0!

अमित कालेकर,

5 नोव्हेंबर 2022 (Do like and comment!)



नोव्हेंबर आणि राजगडाचं माझं काहीतरी नातं असावं. 2009 मध्ये आणि आज, असा दोनदा राजगड घडला तो नोव्हेंबरमध्येच. यावेळी मला पूर्ण गड फिरून बघायचा होता, गेल्या वेळी फक्त सुवेळा माची अन ते प्रसिद्ध नेढं बघून परत आलेलो. राजगड वरून पाहिला, तर 3 पात्यांच्या पंख्यासारखा दिसतो, 3 पाती म्हणजे 3 माच्या (पद्मावती, सुवेळा आणि संजीवनी). आणि बालेकिल्ला म्हणजे मधला गट्टू! मुरूमदेवाच्या डोंगरावर हा अवाढव्य, बेलाग किल्ला महाराजांनी 1650 च्या आसपास बांधून घेतला, तो शेजारच्या तोरण्यावर डागडुजी करताना सापडलेल्या हंड्यांतल्या गुप्तखजिन्याच्या जोरावर. पुरंदरच्या तहात महाराजांनी हा किल्ला मिर्झा राजांना दिला नव्हता.

ऑफिसतर्फे 5 नोव्हेंबरला राजगडला आम्हाला घेऊन जाणारी बस पहाटे 5:30 ला निघाली. मी घराजवळ म्हणजे वारजे फ्लायओव्हरनजिक बसमध्ये सुमारे 6 वाजता स्थानापन्न झालो. जाईने (मुलगी) मला तिथं कारने इतक्या पहाटे अजिबात कुरकुर न करता सोडलं. आपल्या मुलांना गाडी चालवायला शिकवण्याचा फायदा! लौकर, म्हणजे 4:30 ला उठल्याने आणि गुंजवणे गावात पोचायला अजून किमान एक तास तरी मिळणार असल्याने मी झोप काढण्याचा निर्णय घेऊन तो अमलातही आणला. वारज्याच्या पुढच्या थांब्यावरती वैभवही बसमध्ये शिरला आणि माझ्या शेजारी येऊन बसला. थोड्या वेळाने मला जाग आली आणि आमच्या गप्पा सुरु झाल्या. खरंतर ही आमची पहिलीच भेट, पण बोलता बोलता आवडीनिवडी सारख्या निघत गेल्या आणि गप्पा रंगत गेल्या. मुरूमदेव, बिरमदेव आणि अजून काही नावे आहेत अशी त्याची माहिती.

गुंजवणे स्टॉपवर बसमधून आम्ही 50+ जण उतरलो, आणि ब्रेकफास्ट घेतला. चविष्ट पोहे, वडापाव, कॉफी! पण त्यात एक तास निघून गेला. तिथेच एका घरात शिवकालीन मुद्रा, तलवारी वगैरे ठेवल्या आहेत असं वैभवने सांगितले आणि येताना ते पाहू असंही ठरवलं. 

सुमारे एक तास चढण चढून आम्ही पद्मावती माचीखाली पोचलो. भरपूर पाऊस पडून गेल्याने फार सुंदर हिरवाई सर्वत्र पसरली होती. फोटोज काढणे सतत सुरू होते. आज बऱ्यापैकी ऊन होतं, पण भाजणारं नव्हतं!

काही अवघड चढणींवर पूर्वी ट्रेक करणाऱ्या काही चांगल्या मनाच्या महाभागांनी लोखंडी रेलिंग्ज आणि तारा लावून अखिल हौशी ट्रेकर्स जमातीवर अनंत उपकार करून ठेवलेले आहेत! (हे इथंच नाही, तर अनेक गडकिल्ल्यांवर केलं गेलं आहे.) चोरदरवाजामधून वरती आलो आणि पद्मावती देवीसमोर नतमस्तक झालो. सईबाई समाधीचंही दर्शन. मंदिराच्या बाजूला पाण्याचं एक टाकं आहे. अतिशय मधुर अन थंडगार असं त्याचं पाणी. तरतरी आली!



आज आधी बालेकिल्ला करायचा होता. साडेनऊच वाजलेले, भरपूर वेळ हाताशी होता. पद्मावती माचीपासून हा बालेकिल्ला बराच उंचावर आहे. वाटेत आम्हाला मधाची पोळी वरती लागलेली, आणि खाली रिकामी पडलेली ही सापडली. सुंदर षट्कोनी रचना अन पिवळ्याधम्मक रंगाचे मेण! इथं मधमाश्यांचा बराच प्रादुर्भाव आहे आणि काही दुर्दैवी जणांना त्यांचा जहरी प्रसादही मिळालाय.

आज खूपच गर्दी पण गडावर. त्यामुळे एका अवघड जागेवर (गडावरील!) तर ट्रॅफिक जॅम! वरचे लोक खाली उतरेपर्यन्त थांबून राहावं लागलं. इथंही त्या लोखंडी रेलिंग्ज आणि त्यांशिवाय चढणे उतरणे केवळ अशक्य. आणि एकदाचा तो महादरवाजा दृष्टीपथात आला! दणकट आणि सुंदर रचना. कमान आणि कोरीवकाम अजूनही सुस्थितीत! नन्तरची डागडुजी दिसते, अन ओरिजिनल कामाची क्वालिटी काय उच्च दर्जाची होती तो फरकही दिसून येतो! 




बालेकिल्ला सुदधा सपाट नाही, उंचसखलच आहे. पायऱ्या चढून वरती गेलो आणि समोर चंद्रकोर तळे इतके सुंदर दिसले! वारा बराच वाहत असल्याने त्या पाण्यावर लाटा येत होत्या. आपल्याकडे स्थानमहात्म्य, किमानपक्षी नावाच्या पाट्या लावण्याचा इतका दुष्काळ का आहे? पुरातत्वखाते अगदी उदासीन कसे? तळ्याच्या थोड्या वरच्या अंगाला बरंच नन्तर बांधलेलं ब्रह्मेश्वर मंदिर आहे. 



तळ्याच्या दुसऱ्या बाजूने पायऱ्या घेऊन वरती गेलो आणि माथ्यावर पोचलो. खाली भाटघर धरणाच्या पाण्याने अजगरासारखा विळखा घातलाय संपूर्ण परिसरास! शेजारीच उभ्या असलेल्या प्रचंडगड उर्फ तोरण्याकडे जाणाऱ्या वाटेवर संजीवनी माची बांधली आहे. अतिशय सुरेख दृश्य. 8 तरी बुरुज असावेत. माथ्यावर काही भग्नावशेष आहेत, जे बघवत नाहीत. इथंच शिवरायांनी उणीपुरी 26 वर्षं राज्य केलं! पण त्यांची खूण असं काहीही तिथं शिल्लक नसावं ..... 😢 त्यामुळे त्या परिसराचे फोटो नाही काढले. आज हवेत क्लॅरीटी नव्हती, त्यामुळे सिंहगड, तोरणा वगैरे किल्ले सुस्पष्ट दिसत नव्हते. योग्य व्हिजिबिलिटी असल्यास रायगडही दिसू शकतो. बालेकिल्ल्यावरून आम्ही काळेश्वरी बुरुजही पाहिला.


बालेकिल्ला उतरून मग संजीवनी माचीचा चिंचोळा रस्ता धरला. जाताना डावीकडे वरती बालेकिल्ल्याच्या डोंगराचे सुळके भन्नाट दिसत होते. एकाचा फोटो ही काढला, त्यामागे सूर्यनारायण आपलं अस्तित्व दाखवू इच्छित होते.


वाटेत अनेक जातींची असंख्य फुलपाखरे इतस्ततः उडत होती. संजीवनी माचीकडे खाली उतरलो नाही, कारण त्यात बराच वेळ गेला असता. नेक्स्ट टाइम करेन! परत फिरलो, अन ग्रुप लीडर विकास च्या सांगण्यानुसार पाली दरवाजाकडे निघालो. आमची बस गुंजवणेऐवजी आता पाली गावात आम्हाला पिकअप करणार होती. पाली दरवाजाही बराच सुस्थितीत आहे. अगदी लोहगडासारख्याच ह्याच्याही पायऱ्या छान आहेत. 





खाली येत असताना एक आज्जीबाई दही ताक घेऊन विकायला बसलेल्या दिसल्या. मग तिथंही थोडी तृष्णाशांती झाली. आज्जीना त्रास नको, म्हणून वैभव आणि मी एकाच पेल्यात ते मधुर ताक वरून (पेला उष्टा न करता) प्यायलो, अन वैभवने आज्जीना पेला धुवूनही दिला. 

सुमारे 2 वाजता खाली उतरलो, आणि तिथं असलेल्या एका टपरीवजा हॉटेलात पिठलं भाकरीची ऑर्डर दिली. इतकी रद्दड भाकरी (पापडच तो) आणि पिठलं मी कुठंही खाल्लं नव्हतं. ताक मात्र अप्रतिम! आमचं जेवण सुरू असताना आमच्या टीम्स घोळक्याघोळक्याने खाली येत होत्या. इथं एअरटेलला झिरो रेंज! त्यामुळे अडीच तास भरपूर बोअर झालो 😢 सुमारे 4:30 ला पूर्ण ग्रुपचे फोटोसेशन करून आम्ही बसमध्ये बसलो. हायवेवरती एका हॉटेलात परत पाऊण एक तास थांबून मग बस पुढं निघाली. वारज्याच्या पहाटे च्या स्टॉपवर 7 वाजता उतरलो. आणि PMPML बस घेऊन घराजवळ उतरलो. आणि तिथून थोडं पायी चालत 7:30 ला घरी!

आता नेक्स्ट ट्रेकपूर्वी मला काही उपयोगी गोष्टी विकत घ्याव्या लागतील जसे की 2 लिटरचं हायड्रेशन ब्लॅडर, कान आणि मान झाकू शकेल अशी गोल टोपी, हातांचं उन्हापासून आणि झाडाझुडपांपासून संरक्षण करणाऱ्या ब्लॅक स्लीव्ह्ज.

खूप सुंदर असा ट्रेक आणि छान दिवस गेला आमचा! आता कम्पनीच्या नेक्स्ट ट्रेकची आस. पाहू कुठं प्लॅन होतोय. बाय द वे, ह्या आठवड्यात माझा दर गुरुवारचा सिंहगडही झाला होता!