No Sun-day सिंहगड trek!
~ अमित कालेकर, 12 मे 2022 (Do like and comment!)
टायटल वाचून चक्रावलात? द्वयर्थी का लिहिलंय असं वाटतंय? तसंच आहे ते. ह्या गुरुवारी (12 मे) पहाटे मला माझा आवडता सिंहगड ट्रेक करावासा खूप वाटत होता, आणि ह्या कडक उन्हाळ्यातल्या, मे महिन्यातल्या दिवशी संपूर्ण ट्रेकभर मला सूर्यदर्शन झालंही नाही! म्हणून हे टायटल.
4:20 AM चा गजर लावून उठलो, आणि आज 5:13 AM ची PMPML बस (50K रुट) घेऊन सिंहगड पायथा गाठायचा हे नक्की केलं. आदल्या दिवशी रात्रीच बहुतेक सगळी तयारी केली होती, त्यामुळे पटकन आवरून स्कुटीवरून बाहेर पडलो आणि कर्वे रोडवर मारुती मंदिर बसथांब्यावर 5:10 लाच आलो. पण 5:30 पर्यन्त बसच नाही! मग निराश होऊन परत घरी आलो, कारची किल्ली घेतली आणि निघालो. अर्धा तास इथंच वाया. नन्तर कळलं, की बस 5:05 लाच गेली! Moovit नावाचं (गव्हर्नमेंटचं??) एक टुकार ऍप आहे, त्यावर ही 50 K बस फक्त शनिवारी धावते असं दिसतं. कोण असले ऍप तयार करतं आणि मेंटेन करतं?? GPS लावून कार चालवत निघालो, तो GPS नेही नेमका दगा दिला! पार नव्या कात्रज बोगद्यापर्यन्त नेऊन पोचवलं. मग चरफडत GPS बंद करून यू-टर्न घेऊन नेहमीची वाट घेतली, सुसाट वेगात 6:20 AM ला सिंहगड पायथ्याला पोचलो. ह्या आंबेगाबच्या घाटातल्या रस्त्यावर 60 km ची स्पीड लिमिट आहे. पण माझा वेग बराच जास्त होता! RTO चं प्रेमपत्र येईल अशी धास्ती आहेच. इथंही, घरी जावं आणि सरळ एक छोटीशी एक दीड तासाची 20-30 km सायकल राईड करावी आणि WFH ऑफिस सुरू करावं असा निगेटिव्ह विचार प्रबळ होता होता थांबवला! Determination against all odds!
कात्रज बोगद्यापर्यन्त बरंच ब्राईट होत असलेलं आकाश आता हळूहळू काळवंडायला लागलं. डिसेम्बर 2020 नन्तर आज प्रथमच सिंहगड करत होतो. त्यामुळे आज जमेल का अशीच धास्ती! खडकवासला धरणाच्या थोडं आधीपासून अत्यंत सुमार दर्जाचा रस्ता सुरू होतो, तो थेट सिंहगड पायथ्याशी संपतो. अनेक वर्षं हा रस्ता असाच ill maintained च आहे.
6:25 ला ट्रेक सुरू केला. आणि मोबाईलवरती स्ट्राव्हा / रीलाईव्ह / पेडोमीटर ही ऍप्सही. इअरफोन्स असूनही नाही घातले, कारण आज निसर्गगान ऐकत जायचं ठरवलं. गार, थोडी ओलसर अशी हवा, आणि अचानक आजूबाजूच्या झाडांवर काळ्या तोंडाच्या शेपटीवाल्या सवंगड्यांनी स्वागत केलं! माणसे नव्हतीच. एखाददुसरी व्यक्तीच काय ती. उन्हाळ्याचे दिवस आहेत हे सांगूनही खरं वाटू नये अशी हवा. पण थोडीशी दमटही. बहुधा, अस्मि ह्या आंध्र किनारपट्टीवरच्या चक्रीवादळाचा परिणाम!
आता उत्साहात निघालो. रात्रीच्या पूर्वतयारीत सॅकमध्ये टोपी-गॉगल ठेवलेले, पण पुढे पूर्ण ट्रेकभर त्यांची गरजच पडणार नव्हती! पाण्याची एक बाटली आणि ग्लुकोज बिस्किटांचा एक पुडा होता बरोबर. घरून निघताना काही ड्राय फ्रूटस (बदाम, खजूर आणि अंजीर) खाऊन आणि 2 पेले पाणी पिऊनच निघतो मी सायकलिंग / रनिंग / ट्रेकिंगला. त्यामुळे पुढचे 2 तास तरी पोटाला काही लागत नाही.
अर्ध्या अंतरात पोचलो असेन, तेवढ्यात परत येणारा एक 4 जणांचा ग्रुप भेटला. आणि त्यातल्या एकाने (बहुधा 55-57 वयाचे असतील) सहज हात पुढं करत पटकन माझ्या हातावर खडीसाखर ठेवली आणि पुढे निघून गेले! छान वाटलं. मीही आता नेक्स्ट ट्रेकला ही परंपरा सुरू ठेवीन. खडीसाखर द्यायला घ्यायला ओळख हो कसली लागते!
अर्ध्या अंतरावरती, म्हणजे मेट्याला एक छोटी अशी शिवाजी महाराजांची प्रतिष्ठापना आहे. वाटेत अर्थात 3-4 ठिकाणी थांबून सेल्फीज आणि समोरची दृश्यंही टिपली. तेवढीच क्षणभर विश्रांती. आणि ह्या विश्रांतीनन्तर परत चालायला सुरुवात केली की नवी एनर्जी आलेली असते!
शेवटच्या टप्प्यात एकाला 'अजून किती वेळ लागेल हो मला'? असं विचारलं तर 10-12 मिनिटात पोचालच वर असं उत्तर मिळालं आणि अजूनच उत्साह वाढला. आता एक खडी चढण लागली. वास्तविक तिला टाळून वळसा घेऊन कमी स्लोपच्या वाटेने जाता आलं नसतं का? पण किडे! कोअर स्ट्रेंथ ट्रेनिंगमधला माऊंटन क्लाइम्बर व्यायाम खरोखरच, अगदी सरपटत करता येईल अशी ती चढण घेऊन वर गेलो. कातळावर स्वतःला पेलत. आणि इतक्यात, अंगावर पावसाचे 3-4 शिंतोडे! पण 3-4 च. पाऊस असा पडलाच नाही.
वरती आलो, आणि टायमिंग चेक केलं. 59 मिनिटांत आलो होतो आज मी!!! 10-12 मिनिटं विश्रांतीची वजा केली, तर 47 मिनिटे लागली मला आज. इतक्या कमी वेळात मी गेल्या 7-8 वर्षांत आलेलो नाहीय. शेजारी असलेल्या मावशींच्या ठेल्यातून पटकन आधी सुमधुर लिंबू सरबत घेतलं. आणि एकाकडून फोटोज काढून घेतले, अर्थात FB वर आणि व्हाट्सपवर मिरवायला म्हणून! कात्रज-सिंहगड ट्रेकच्या (K2S) डोंगररांगा काय सुंदर दिसत होत्या! 7:24 ला वर पोचलो त्यामुळे हाती थोडासा वेळ होता.
मग कार पार्किंगवर गेलो. 2 खाजगी गाड्या आणि परिवहन मंडळाच्या 2 इलेक्ट्रिक बसेस तेवढ्या होत्या. हे पार्किंग असं मोकळं मोकळं बघायला नशीब लागतं महाराज! हल्ली गडावर जायला फक्त ह्या इ-बसेसच आहेत म्हणे. ह्या सेवेची उपमुख्यमंत्र्यांच्या हस्ते उद्घाटन झालेली कोनशीलाही दिसली.
तोरणा-राजगड दिसतात त्या जागेकडे गेलो. भणाणणारा वारा होता! तिथंच फक्त माझ्या मोबाईलला (एअरटेल! हवेमुळे का!) रेंज आली! मघा काढलेले आणि सेंडलेले फोटोज काही व्हाट्सप ग्रुप्सवर पोचले. तोरणा राजगड दोघेही ढगात! डोंगररांग तेवढी दिसत होती.
नेहमीच्या संतोषच्या ठेल्यावर आज भजी / मटका दही खायलाही वेळ नव्हता. तसाच परत फिरलो. तिथंच नाडगीर आज्जी भेटल्या. मूर्तिमंत सळसळत असणारा उत्साह! सत्तरी पार केली असेल त्यांनी, पण सतत गडांवरच असतात.
7:40 ला उतरायला सुरुवात केली. डावा गुडघा थोडीशी अस्तित्वाची जाणीव देत राहिला, पण मी सपशेल दुर्लक्ष केलं. बहिणीने गिफ्ट केलेले रनिंग शूज खूप मस्त आहेत! वाटेत पक्ष्यांचे अनेक आवाज येत राहिले. Black-rumped flameback ह्या सुतारपक्ष्याचं आज प्रथमच याचिडोळा दर्शन घडलं. आजवर ह्याला फक्त फोटो / इंटरनेटवरच पाहिलंय. पण आज फोटोग्राफी हे इंटेन्शन नसल्याने कॅमेरा बाळगला नव्हता. बॅबलर्स, बुलबुल खूप. क्रेस्टेड बंटिंग (युवराज) आणि ब्ल्यू रॉक थ्रश मात्र आज नाही दिसले. 34 मिनिटांत पायथा गाठला. अगदी शेवटी 2 भाजीवाल्या काकूंकडून गवार आणि वांगी घेऊन निघालो.
या वयात नको तिथं पाय घसरायला नको, असं लोक बोलतील म्हणून जास्त काळजीपूर्वक उतरलो! साधारण 8:30 ला कार घेऊन परत निघालो. वारजे परिसरात रस्त्यावर बरीच गर्दी. तरीही, सव्वानऊला अस्मादिक घरी! घरी पोचून आंघोळ उरकली. ब्रेकफास्टसाठी 2 अंडी उकडून घेतली, 2 कप चहा माझ्यासाठी अन बायकोसाठी बनवला, आणि काही फळे. आणि लग्गेच WFH ही सुरू! आज दिवसभर कसलीतरी छान एनर्जी अंगात जाणवत राहिली. आणि सिंहगड सतत मनात येत राहिला.
दर गुरुवारी हा प्लॅन जमवायचा, पण बसने, असं ठरवतोय खरा, पण बघू, कितपत जमेल ते!
